Waar onderdaan zich koning waant
zichzelf genoeg een koninkrijk
smeekt een vorst de volksgunst af
een bedelnap zijn verplichte lach

De soeverein als harlekijn
de troon een operette-bühne
zelfs zijn geliefden veil te moeten geven
de gratie Gods blijkt marktkoopwaar

Deze burgerlijke koningsdroom
ontdaan van pracht en praal
staat de koopman hem nog toe
In benepen kruideniersjargon

Waar de rede wint van mythe
en verbeelding voor berekening wijkt
zal een rijk zijn ziel verliezen
arm zijn in haar aardse slijk
​

Het geeft niet zeg je het is
niet erg dat de dagen ongemerkt
wegvloeien uit onze kalender
elke slaap scheurt een bladzijde weg

Wat konden we de tijd verdoen
zeeën hadden we ervan en we
baadden in het vooruitzicht alle
slaaploze dromen eens te leven

​Toen was eens opeens nu en tussen
alle dromen moesten we die ene
zoeken die we niet wilden verliezen
niets hoeft nu meer behalve elkaar
​

Ergens vanbinnen huist luchtledigheid
de schrik van hart en nieren
daar hapt mijn hart naar adem
snakt als halfdode vis op een wal
stuiptrekkend mijn levensdrift begeven

mijn ogen zien wazig nog jouw
silhouet en hoe je mij zuurstof was
driftige teugen zoog ik je in
wanhopig zoeken mijn pupillen
vanonder geloken oogleden jou
​
en je bent pas een half uur weg
luchtledigheid schroeft intussen mijn strot
dicht waarmee ik je naam fluisterde
uitroep in onze slaapkamer - als ik stik
dan met jouw naam tussen mijn lippen
​

Tegen het einde toen ik dacht
alles te kennen hoorde ik het opeens
doof voor de alledaagse ruis
als fundament onder wat vervliegt
aandacht slobbert weg naar sensatie

Van achter de duinen kwam het aan
het was er altijd geweest de eeuwige branding
gestaag ruisen zoals het aanhoudend
suizen van auto's op de snelweg

Dat over geluidsschermen neerslaat
en dolende zielen onbewust opjaagt
waar de roep van de zee toch kalmeert

Identiek geluid - verschillend beoordeeld
het intuïtief organisme begeert natuur

En dan de kosmische achtergrondstraling

Mythische moeder van alle ruis ongehoord
te weten dat je leeft dankzij ultiem geweld

Onzichtbare echo van afgekoelde oerknal
ze was er altijd al maar er was niemand
om het te horen te beluisteren te begrijpen

Meeuwengekrijs vergezelt zeeruis en
claxons af en toe piepende rem de snelweg
essentie gekend door haar accident
uiteindelijk is heel deze kosmos toeval

En toen was ik met je in het duingebied
snelweg achter ons gelaten en alle
mogelijke achtergrondruis uit onze kleren
geklopt - en ik kuste je en je kuste terug
de hemel dauwde verkild oerlicht over ons
​