2 Texelse gedichten

I Texelstroom
 
Gulzig pikken meeuwen wittebrood uit
opgestoken handen de zenuwachtig lachende
toeristen wachten op het juiste moment
WhatsApp en Instagram eisen de foto op
het onbekommerd vakantieveer klieft het Marsdiep
 
Waar anderhalf duizend opvarenden opgetogen
vooruitzien naar verplichtingloze dagen
hun driehonderdnogwat auto’s volgestouwd met
wat bepaald werd tot de essentie van bestaan
 
De enkeling die achterom kijkt over de eeuwen ruikt
VOC De Reede van Texel alle hoop en verwachting
te langen leste het vergaan de dood het verlies
 
Meeuwen krijsen boven driftende koloniale waren
met vege lijven beschermd uit Oost Indië
 
Een naamloos graf in het Schulpengat
 

​II Loodsmansduin
 
Graffiti maakt de geschiedenis
milder alsof de bunker gebouwd werd
voor vertier een kwartiertje spuiten
verdrijft de ondraaglijkste herinnering
aanval angst bezetting bloed wordt verf
 
Als je heel stil wordt hoor je vrees
laarzen bevelen veldtelefoon temidden
van betoverende schoonheid de natuur
is amoreel godzijdank de duindistels
 
Waar loodsen eertijds uitzagen naar
walvisvaart en koopvaardij die
veilige haven baden te bereiken
 
Vervloek ik oorlogszuchtig mijn smartphone
geen bereik routeplanner verdwaalt zonder inzicht
 
Stug helmgras buigt emotieloos met de wind